یادداشت خراسان/کورش شجاعی
آیا بازنشستگان زیاده خواهند؟ !
تعداد زیادی از بازنشستگان دستگاه ها، ادارات، سازمان و نهادهای کشورمان، تنها از محل حقوق بازنشستگی خود امرار معاش می کنند، حقوقی که برای بسیاری به هیچ وجه حتی برای گذران یک زندگی ساده و بسیار معمولی کفایت نمی کند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، تعداد زیادی از بازنشستگان دستگاه‌ها، ادارات، سازمان و نهادهای کشورمان، تنها از محل حقوق بازنشستگی خود امرار معاش می‌کنند، حقوقی که برای بسیاری به هیچ وجه حتی برای گذران یک زندگی ساده و بسیار معمولی کفایت نمی کند چه رسد به این که این عزیزان به هر دلیلی طی سال‌های خدمتی، موفق به تهیه مسکنی برای خود نشده باشند که آن گاه با شرایط کنونی و این اجاره‌های افسارگسیخته و سرسام آور، دیگر تامین حداقل‌های معیشتی برایشان از مرحله «مشکل» می‌گذرد و زندگی ایشان با «بحران» جدی مواجه می‌شود. مثل روز، روشن است که امروز حتی اگر جوانی شاغل و فقط مسئول تامین زندگی خود و همسرش باشد با مشکلات فراوانی مواجه است چه رسد به این که افراد زیادی بعد از سال‌ها خدمت و پا گذاشتن به مرحله «سالمندی» و دوران تحمیل هزینه‌های بیشتر به دلیل تحصیل و ازدواج فرزندان و نوه داری و هزینه‌های زیاد پزشکی وخدمات درمانی به ویژه برای این سنین که طبیعتا به مراقبت و مراجعه به پزشک و دارو و درمان نیاز بیشتری پیدا می‌کنند و اگر این عزیزان را ارث و میراثی نرسیده باشد و به هر دلیلی شغل و فعالیت اقتصادی قابل توجهی برای پرکردن چاله‌های معیشت و تامین زندگی در دوران بازنشستگی نداشته باشند، وضعیت شان وخیم تر می‌شود اما مهم تر از همه این‌ها، حفظ کرامت انسانی و شأن و منزلت اجتماعی این بزرگ ترها ، ریش سفیدها و سرمایه‌های انسانی است که متاسفانه گاه به هیچ انگاشته می‌شود.
بنابراین اولین وظیفه تمامی مسئولان و آحاد مردم به خصوص جوانان، حفظ احترام و شأن و منزلت این عزیزان است که بهترین سال‌های عمر و جوانی خود را در عرصه‌های گوناگون صرف خدمت به کشور و مردم کردند. وظیفه مهم دیگر مجموعه حاکمیت، اعم از مجلس و دولت، تلاش هرچه بیشتر برای بسط عدالت بین آحاد جامعه، «شاغلان و بازنشستگان» و همچنین ایجاد عدالت در پرداخت بین بازنشستگان سازمان‌ها ،نهادها، دوایر و دستگاه‌های مختلف است.
و البته وضعیت آنانی که سال‌ها به صورت موقتی یا فصلی یا قرارداد موقت یا حتی بدون قرارداد و امثال این شرایط کار کردند و زحمت کشیدند و حال در سنین بالای عمر خود از همان اندک حقوق بازنشستگی که گاه برای برخی از حد «بخور و نمیر» بیشتر نمی شود هم بهره ای ندارند، قابل تامل است. حق زندگی و فراهم بودن بستر کار و تلاش برای تامین معاش و برخورداری از حداقل‌ها برای یک زندگی آبرومندانه، جزو ابتدایی ترین حقوق افراد بشر در همه جوامع به خصوص جامعه اسلامی است که براساس آموزه‌های متعالی دین مبین و به مصداق «الکاد علی عیاله کلمجاهد فی سبیل ا...» ارزش کار برای تامین زندگی و خانواده را مانند اجر مجاهد در راه خدا برمی شمارد.
بنابراین اندیشیدن تمهیدات موثر و اساسی و عمل به وعده‌هایی که برای تامین زندگی و معیشت مردم و به خصوص بازنشستگان و از کار افتادگان و مستمری بگیران داده شده، وظیفه همه مسئولان و «بر کرسی نشستگان» امروز و فردای کشور است. ثانیا پرداخت «به موقع» همین حقوق‌ها به بازنشستگان و امثال این عزیزان، حداقلی ترین وظیفه دولت و سازمان‌های مربوط است چرا که بسیاری از این موسفیدکرده‌ها و صاحبان تجربه و کارکشته‌های عرصه خدمت به دین و میهن و مردم که امروز کسوت ارزشمند و بسیار قابل احترام بزرگ تری و پدر بزرگی، مادربزرگی و «سایه سر» بودن و نقطه کانونی عاطفه و مهربانی و گردهم جمع شدن‌های خانوادگی را نیز به تن دارند، باید فراوان قدر بینند و شأن و کرامت شان حفظ شود نه این که حالا در آستانه پاگذاری به دوران کهن سالی و نازک دلی و نیازها و هزینه‌های بیشتر ، «چشم انتظار» همان اندک دریافتی‌های خود باشند و علاوه بر این، شاهد «بدقولی»ها، «بدعهدی»ها و حتی «دیرهنگامی» پرداخت‌ها از سوی برخی سازمان‌ها و دستگاه‌ها باشند! حضرات مسئولان پاسخ دهند که آیا این توقعات و مطالبات به حق بازنشستگان و امثال این عزیزان «زیاده خواهی» است؟!
منبع : خراسان
انتهای پیام/
